สร้างขึ้นเพื่อให้เป็นของขวัญวันเกิดสำหรับ..."พ่อของลูกทั้งสองคน"...สุขสันต์วันเกิดปี 52 ..........by:amporn

ชุมนุม

ชุมนุม

คือความสุข

คือความสุข
..............ให้ความหวังเป็นสิ่งสุดท้ายที่จะต้องสูญเสีย

เจ้าตัวร้ายกับยัยตัวยุ่ง

22 กรกฎาคม 2552

คนสำคัญต้องมีความสำคัญ



ทุกคนต่างมีปัญหา ตัวเราเองในบางครั้งก็มีเรื่องมากมายที่รบกวนจิตใจให้หงุดหงิดเคร่งเครียดเสมอ แต่บางครั้งเราก็ต้องมองปัญหาของตัวเองเป็นเรื่องเล็ก ๆ และมองคนพิเศษของเราว่ามีความสำคัญกว่าปัญหาใด ๆ เสมอ

..................................................................................................

หลายคนทำพลาดที่มัวแต่ห่วงเรื่องของตัวเองว่าเป็นปัญหาใหญ่ เป็นเรื่องสำคัญที่ต้องจัดการดูแล เลยทำให้คนรักของตนคิดและรู้สึกได้ว่าเขาช่างไม่มีค่า ไม่มีความสำคัญเลยในสายตาของคุณ ซึ่งความรู้สึกนั้นเมื่อสั่งสมมากขึ้น มันก็ทำให้เขาตัดสินใจอะไรได้ง่ายขึ้นในยามที่ทะเลาะเบาะแว้งกัน และมันคงเป็นผลร้ายต่อความสัมพันธ์อย่างไม่คุ้มค่าเลยจริงๆ
.
.
.
จากหนังสือ tip to be happy together โดยคุณปรียาภรณ์ เพิ่มสุข
.
.

02 กรกฎาคม 2552

ใครบางคนมีค่าพอ..ให้รอคอย



การรอคอย...เป็นเรื่องที่ทรมาน

โดยเฉพาะการรอคอยที่จะกลับมาพบกัน

หรือรอคอยใครสักคนที่จะใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน

เพราะในเวลาแห่งการรอคอยนั้น

มันมีมากกว่า 24 ชั่วโมง

และเข็มนาฬิกาก็เดินช้าขึ้นอีกเป็นเท่าตัว

จากเวลาที่นานอยู่แล้วก็นานยิ่งกว่า

......................................................................

การอยู่ห่างกันจึงต้องพิสูจน์กันด้วยความเข้มแข็ง

ต่างคนต่างต้องทำให้หัวใจเข้มแข็งกับอารมณ์ต่างๆ

ที่คอยรบกวน และคอยชักจูงออกนอกลู่นอกทาง

เพราะมันไม่ใช่เรื่องง่าย ที่วันหนึ่งเราพบว่า

คนคนหนึ่ง คือคนที่ชีวิตเราตามหามาตลอด

...........................................................................

ชีวิตจึงจำเป็นต้องรอคอยใครสักคนให้ได้

หากรู้ว่าเป็นใครสักคน

.....ที่มีค่าพอให้รอคอย.......

.

.

.

จากหนังสือ ห้องนั่งเล่นของความคิด

.

นักสู้



ไม่มีความท้อแท้ในหัวใจของคนชนะ

และไม่มีชัยชนะในหัวใจของคนที่ท้อแท้

คนที่เกิดมาเพื่อเป็นนักสู้

จะไม่มีวันรู้ว่าความพ่ายแพ้เป็นอย่างไร

เพราะการทำทุกอย่างที่ผ่านไป

หากจะมีความผิดพลาดเกิดขึ้น

....................................................................

ความคิดพลาดจะเป็นบทเรียนและประสบการณ์

ไม่ใช่ความพ่ายแพ้อย่างที่หลายคนเข้าใจ

เวลาที่เหลืออยู่ก็ไม่ได้เป็นเวลาที่ล้มเหลว

แต่เป็นเวลาที่ "รอ" เพื่อจะชนะ

.

.

จากหนังสือ ห้องนั่งเล่นของความคิด


.

แค่ฝันร้าย


เวลาจะลบความรู้สึกของการไม่เหลืออะไร
.
ไปจากเราได้ในวันหนึ่ง
.
แล้วความทรงจำเก่า ๆ จะเป็นเพียงซากอดีต
.
และ
.
ความเจ็บปวดในคืนวันเก่าเป็นเพียง ฝันร้าย

.................................................................................

หากคืนนี้ฝันร้ายก็ไม่เป็นไร...

เพราะยังมีคืนต่อ ๆ ไปให้ได้ฝันอีกมากมาย

ไม่มีประโยชน์ที่จะมัวเจ็บจมกับฝันร้าย

ค่อย ๆ ลืมตา มาอยู่ในโลกของความเป็นจริง

มาดูว่ามันกว้างใหญ่แค่ไหน

ฝันร้ายไม่น่าจดจำหรือคร่ำครวญ

นอกจากมันจะไม่เคยทำอะไรให้ดีขึ้นแล้ว

ไม่เคยช่วยซับน้ำตา ไม่เคยช่วยหุงหาอาหาร

ไม่เคยเยียวยายามป่วยไข้

มันมีแต่จะฉุดเราลงไปอยู่ในโลกของความท้อแท้

และหมดหวังในชีวิต

.....................................................................

ปัจจุบันต่างหากที่เป็นความจริง

เป็นของเราและอยู่กับเรา

เพื่อที่จะคอยบอกเราเสมอว่าเราจะต้องอยู่

ต้องหายใจให้พ้นไปถึงพรุ่งนี้

และอยู่ให้พรุ่งนี้ของทุก ๆ วัน

...................................................................

ความฝันไม่ใช่สิ่งที่ต้องกลัว

ก็แค่ฝันร้าย...จะฝันได้สักกี่คืนกัน

.

.

จากหนังสือ ห้องนั่งเล่นของความคิด

.

28 มิถุนายน 2552

สักครั้ง



อยากมีสักครั้ง
.
ที่รู้สึกว่าเราไม่ห่างกันอย่างนี้
.

อยากมีสักครั้ง..ที่รู้สึกว่าต่างมี
.

ความรู้สึกดีดี..ตรงกัน
.

24 มิถุนายน 2552

คือหัวใจ


เรื่องบางเรื่องอาจทำให้เราจะเป็นจะตาย
.
และบีบบังคับเราให้หาทางสู้จนสับสน
.
และวิ่งวนคว้างไม่มีทางออก..ไม่มีทางเลือก
.
ไม่มีใครรู้หรอกว่าหากหยุดวิ่งแล้วอยู่นิ่ง ๆ สักพัก
.
ที่ที่ยืนพิงอยู่..อาจเป็นประตูก็ได้
.
.
จากหนังสือห้องนั่งเล่นของความคิด
.

เพียงลำพัง



เสียงสะอื้นที่เธอร่ำไห้
.
"คนที่ทำร้ายเธอ" จะไม่อยู่ฟังและจะไม่มีวันได้ยิน
.
ในขณะที่ "คนที่รักเธอ" จะรับรู้ จะเข้าใจ
.
และเจ็บปวดอยู่ข้าง ๆ เธอ
.
.........................................................................
.
เธอต้องเลือกแล้ว
.
ระหว่าง..หัวใจของคนที่เธอยังมีอยู่
.
กับ..หัวใจของคนที่ไม่มีแล้ว
.
จากหนังสือห้องนั่งเล่นของความคิด
.